Έμβρυο, νεογνό, μωρό, παιδί, έφηβος και ενήλικας. Το κάθε ζωντανό ον περνάει από αυτά τα στάδια στο ταξίδι του προς την ολοκλήρωση.Όλοι οι οργανισμοί εξελισσόμαστε σωματικά και πνευματικά και ο ανώτερος όλων, γιατί διαθέτει τη διάνοια και τη λογική,ο άνθρωπος επίσης. Προορισμός του ανθρώπου από τη φύση του είναι να (άρχει) εξουσιάζει ό,τι υπάρχει γύρω του. Οι ικανότεροι του είδους εξουσιάζουν τους λιγότερο ικανούς . Ποιοί είναι οι ικανότεροι όμως; Κατά τον Αριστοτέλη είναι όσοι κατέχουν το "πρόοραν" την ικανότητα δηλαδή να βλέπουν σε βάθος του χρόνου. Μ'άλλα λόγια να προβλέπουν τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Οι άνθρωποι ανεξάρτητα σε ποια κατηγορία ανήκουν λαμβάνουν τη μόρφωση με σκοπό να ολοκληρωθούν οντολογικά. Σε μια εποχή όπως σε αυτή όπου καλλιεργείται συστηματικά η ημιμάθεια, η απάθεια, η αδιαφορία, η διαφθορά και η ανηθικότητα της οποίας γινόμαστε δυστυχώς ολοένα και υποχειρίο, άραγε το ταξίδι προς την ολοκλήρωση για πόσους από μας θα γίνει πραγματικότητα;;;

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Άλλο να έχεις άποψη κι άλλο να είσαι "φερέφωνο"... Απόκτησε άποψη, μη πιπιλάς κανενός καραμέλα...Καιρός για κριτική σκέψη στη πράξη!

Μπλα μπλα μπλα από εδώ, μπλα μπλα μπλα από εκεί , μπλα μπλα μπλα από πέρα.... Λόγια χωρίς νόημα αφράτες κουβέντες , μιλάμε για να μιλάμε και φτου από την αρχή...
Ακούγονται λίγα από εδώ, ανακατεύονται με λίγα από εκεί και με λίγη φαντασία, έχει επιτευχθεί η απόλυτη αλλοίωση της πραγματικότητας! Εξαιρετικά! Ο κύβος ερρίφθει... Μετά ακούγονται λαϊκισμοί του τύπου: "δήθεν όχι, εγώ δεν...", "τι λένε οι μα...κες...", "αυτά τα ζώα φταίνε..." κλπ...κλπ...
 Απόψεις σε συσκευασία μαζική πωλούνται ελεύθερα ή λαθραία σε τιμή ευκαιρίας... Έτοιμες με περιτύλιγμα - κουτάκια φωσφοριζέ, για να προσελκύει το "λαό"... Ο λαός, χα, ποιά είναι τάχα η μοίρα του;;; Θεατής των εξελίξεων! Στο ίδιο θέατρο θεατής, παιγμένο και πάλι παιγμένο με άλλους θεατρινίσκους κάθε φορά! Το κακό θέαμα έχει γίνει συνήθεια όπως η ηρωίνη στο σώμα του πρεζάκια... Τι τάχα μόνο η πρέζα απαγορεύεται...! Η πρέζα του μυαλού είναι ελεύθερη να κυκλοφορεί, όπλο του κάθε "μεσσία" που μας οδηγεί στη γη της επαγγελίας! Τι πρέπει να καταλάβουμε από όλα αυτά;;; Ίσως ότι ο άνθρωπος είναι αιχμάλωτος της σκέψης του;
 Το Υπουργείο ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΣΚΟΠΟΥΜΕΝΗΣ ΒΛΑΒΗΣ είναι φανερά το ποιο επιτυχημένο υπουγείο απ'όλα! Η ημιμάθεια, η απάθεια, η συστηματική διαφθορά και απαξίωση για τους θεσμούς καλλιεργείται σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό. Οι αριθμοί μιλούν. Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά αφού τους έχουν κάνει να φαίνεται χαζό και ανώφελο. Μέρα νύχτα σχολείο, φροντιστήριο και σε ό,τι άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες κάνει ο καθένας  με αποτέλεσμα να μην μιλάνε πια με τους γονείς, να μη χαλαρώνουν βγαίνοντας έξω με τις παρέες, να μη ζουν τη ξενοιασιά που δικαιούνται. Με τέτοια επιτυχία στην αποτυχία αναρωτιέμαι, γιατί άραγε δε διοργανώνουν κανένα show με βραβεία για τα πιο επιτυχή αποτυχημένα υπουργεία της χρονιάς; Να το παρουσιάσουν και ο Φώτης με τη Μαρία... Νομίζω θα είχε τεράστια επιτυχία.........................................

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Αυτό που μας λείπει είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, το "μικρό θεό" που κρύβουμε μέσα μας

 Άνθρωποι είμαστε, έχουμε αδυναμίες και χρειαζόμαστε καθοδήγηση. Ερχόμαστε στη ζωή και χτίζουμε μέρα με τη μέρα τις άμυνές μας, τη σωματική και τη πνευματική. Ολοκληρωνόμαστε κάθε μέρα, σωματικά και πνευματικά. Σωματικά φτάνουμε στη τελείωσή μας στα 21 έτη περίπου και έπειτα επέρχεται η φθορά. Το πνεύμα όμως είναι άυλο και επομένως δε φθείρεται. Γεράζει και ξανανιώνει. Είναι αυτό που μας κάνει "μικρούς θεούς"...
 Ό,τι αγαπάμε το ακολουθούμε σε όλη μας τη ζωή και όταν δεν το κάνουμε αυτό μένει αιώνιο απωθημένο. Αιώνια πληγή που "τρώει τα σωθικά μας". Όταν ακολουθούμε αυτό που αγαπάμε είμαστε πολύ ευτυχισμένοι, αν όμως αποτύχουμε γινόμαστε δυστυχισμένοι. Πόσο δυστυχισμένοι όμως; Περισσότερο από όσο θα ήμασταν αν το αγνοούσαμε;
 Δεχόμαστε την καθοδήγηση των ανθρώπων που μας έφεραν στο κόσμο συνήθως, οι οποίοι φροντίζουν να μας εξασφαλίσουν όσα μας δίνουν την ευτυχία, που συνήθως είναι μια στέγη, ένα πιάτο φαγητό, ένα μπάνιο κλπ. Θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς σήμερα που έχει συνηθίσει σε αυτές τις ανέσεις τον εαυτό του ευτυχισμένο χωρίς αυτά; Και καθώς περνάνε τα χρόνια αυξάνονται οι απαιτήσεις, προσθέτεται π.χ ένα αυτοκίνητο. Τα υλικά αγαθά! Ποιός άνθρωπος μπορεί να τα περιφρονήσει; Είμαστε χριστιανοί, οπότε θα έπρεπε θεωρητικά.
 Κάποια στιγμή έρχεται η στιγμή που το παιδί μεγαλώνει και ακολουθεί το δρόμο του, τη κλίση του, το τάλαντο του όπως λένε και στη βάφτιση του. Μπορεί να επιβιώσει με αυτό, να ζήσει τη ζωή του. Ακολουθεί όμως κάτι άλλο από αυτό γιατί τον καθοδηγούν σε αυτό. Όταν όμως έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου τότε ακολουθείς αυτό που αγαπάς.
Αυτό που μας λείπει είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, το "μικρό θεό" που κρύβουμε μέσα μας.