Έμβρυο, νεογνό, μωρό, παιδί, έφηβος και ενήλικας. Το κάθε ζωντανό ον περνάει από αυτά τα στάδια στο ταξίδι του προς την ολοκλήρωση.Όλοι οι οργανισμοί εξελισσόμαστε σωματικά και πνευματικά και ο ανώτερος όλων, γιατί διαθέτει τη διάνοια και τη λογική,ο άνθρωπος επίσης. Προορισμός του ανθρώπου από τη φύση του είναι να (άρχει) εξουσιάζει ό,τι υπάρχει γύρω του. Οι ικανότεροι του είδους εξουσιάζουν τους λιγότερο ικανούς . Ποιοί είναι οι ικανότεροι όμως; Κατά τον Αριστοτέλη είναι όσοι κατέχουν το "πρόοραν" την ικανότητα δηλαδή να βλέπουν σε βάθος του χρόνου. Μ'άλλα λόγια να προβλέπουν τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Οι άνθρωποι ανεξάρτητα σε ποια κατηγορία ανήκουν λαμβάνουν τη μόρφωση με σκοπό να ολοκληρωθούν οντολογικά. Σε μια εποχή όπως σε αυτή όπου καλλιεργείται συστηματικά η ημιμάθεια, η απάθεια, η αδιαφορία, η διαφθορά και η ανηθικότητα της οποίας γινόμαστε δυστυχώς ολοένα και υποχειρίο, άραγε το ταξίδι προς την ολοκλήρωση για πόσους από μας θα γίνει πραγματικότητα;;;

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Κάτι λείπει, κάτι...δεν κάνουμε σωστά.....

Το υπερυλιστικό πνεύμα της εποχής, ο φιλοατομισμός, ο εγωισμός, η ματαιοδοξία και οι υπόλοιποι νοσηροί παράγοντες (που είναι είτε αποτοκοί τους είτε γενεσιουργές αιτίες τους) θολώνουν με γεωμετρική πρόοδο τα αγαθά ένστικτα του ανθρώπου (ηθική, δικαιοσύνη, φιλευσπλαχνία κ.α) τα οποία τείνουν να τα αποβάλλουν σταδιακά. Όταν λοιπόν φτάσουμε στον πάτο όλα αυτά τελικά ξεδιαλύνονται(γιατί άραγε???) . Χρειάζεται όμως να
πάμε ως εκεί??...αφού τελικά...όλα είναι μέσα στο μυαλό.....
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. Scorpion499 Αυγούστου 2010 στις 2:22 π.μ.

    Αγαπητέ Παναγιώτη,
    Φύσει και θέσει υλιστική η νοοτροπία των ανθρώπων από καταβολής του είδους, χωρίς αυτό να είναι πάντα αρνητικό. Η προσθήκη ή το κυνήγι του υπέρ- μας οδηγεί στην απώλεια του μέτρου («μέτρον άριστον» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι) που έχει σαν αποτέλεσμα την εκδήλωση της υπερβολής σε όλες μας τις δραστηριότητες. Χάσαμε λοιπόν το μέτρο και τώρα αναζητούμε το «τις πταίει;». Φτάσαμε ως εκ τούτου στο γκρεμό, αλλά δεν αρκεί αυτό, πρέπει να πέσουμε μέσα στο γκρεμό για να αφυπνιστούμε και να αναλογιστούμε τι πρέπει να αλλάξουμε στην κοινωνία που ζούμε και πρώτα από όλα στην προσωπική μας ζωή. Πολύ σωστά αναρωτιέσαι εάν θα πρέπει να πάμε ως εκεί για να ξεδιαλύνουν στο μυαλό μας πράγματα που ουσιαστικά είναι αυτονόητα και θα έπρεπε να τα έχουμε πάντα κατά νου. Τελικά οι άνθρωποι χρειάζονται ένα «σοκ» για να επανέλθουν εν Χριστώ όπως λέγεται ζωή, μέχρι να ξεχαστούν και πάλι και να υποπέσουν στα ίδια λάθη. Το σενάριο επαναλαμβάνεται εδώ και χιλιάδες χρόνια, η μόνη δε ελπίδα για την κατάργηση αυτού του άρρωστου σεναρίου είναι οι νέοι άνθρωποι να βρουν το μονοπάτι που οδηγεί στην αυτογνωσία, δηλαδή να μάθουν να σκέφτονται, να αναλύουν και να μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους.
    Καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παναγιώτης9 Αυγούστου 2010 στις 4:37 π.μ.

    @scorpion49: Καλή εβδόμαδα φίλε μου!
    Αυτό που με ενοχλεί είναι η νοσηρή συνήθεια να γνωρίζουμε την οδό της αρετής και της προόδου όμως για να κατευθυνθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να φτάσουμε στον πάτο, για να πάθουμε "σοκ" (όπως πολύ σωστά αναφέρεις).
    Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας στον οποίο καλούμαστε να νικήσουμε τη ραθυμία, την αλλαζονία, την ανηθικότητα ΚΑΘΕ μέρα. Αυτός ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος όπως και υψηλός. Να γίνουμε "άνδρες αγαθοί"(όπως λέει ο Αριστοτέλης) ολοκληρωμένα σκεπτόμενα όντα.
    Ένα "φάρμακο" για να αφυπνιστούμε είναι η αυτογνωσία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)