Το καλύτερο...παιχνίδι...

 Μετά από τις επιτυχίες των ελληνικών ομάδων στην ευρώπη έγιναν και υπώθηκαν πολλές υπερβολές. Αναμφίβολα ο ελληνικός αθλητισμός είναι αξιέπαινος για τις πολύ σημαντικές του αυτές επιτυχίες και οι φίλαθλοι δικαιολογημένα τις πανηγύρισαν έξαλλα, όπως άλλωστε αρμόζει στο εκρηκτικό ταπεραμέντο του Έλληνα.  Όμως το χιλιοειπωμένο θέμα της βίας έκανε ξανά την εμφανισή του. Ε, δεν το περιμενάτε??? Είναι μια εύλογη ερώτηση! Το περιμέναμε δε λέω, ιδιαίτερα από τους φίλους του Π.Α.Ο.Κ που είχαν και την πιο δύσκολη αποστολή μέσα στην καυτή τουρκική έδρα της Fenerbahce.

 Ο Π.Α.Ο.Κ προκρίθηκε δια πυρός και σιδήρου!!! Η πλειονότητα των Ελλήνων φιλάθλων εξέφρασαν θετικά σχόλια και πανηγύρισαν την νίκη (2-1 από τους δύο αγώνες) - πρόκριση ιδιαίτερα γιατί ήταν πάνω απ'όλα εναντίον των Τούρκων! Σ'αυτό το σημείο άρχισαν να λέγονται ακρότητες...

 Το ποδόσφαιρο σαν άλλη παλιά Ρωμαϊκή αρένα απελευθερώνει τα βίαια ένστικτα των οπαδών συνήθως και ευτύχως σπανίως σήμερα τον ποδοσφαιριστών. Μέσα σε αυτήν την "αρένα" λοιπόν γίνονται με πολεμικές ιαχές γνωστές οι προθέσεις των οπαδών, των πολιτών του κράτους. Το μίσος που έχει εμφυτευθεί με επιμέλεια και έχει ποτιστεί από οικογένεια και σχολείο μεγαλώνει και δείχνει το εχθρικό προσωπό του. Η σπορά της προπαγάνδας ανθεί και ο φανατισμός του στρατού που έπεται  ενισχύει το εχθρικό φρόνημα. Τι κερδίζουμε όμως από όλα αυτά???

 Τίποτα ουσιαστικά δεν κερδίζουμε! Όλες οι σφαγές και όσο αίμα χύθηκε δεν τους είναι αρκετά! Το άγριο ένστικτο του ανθρώπου καραδοκεί τη στιγμή που θα εξαμολυθεί. Και δυστυχώς, όσο λιγότερο μορφωμένος και περισσότερο αδικημένος είναι ο άνθρωπος τόσο πιο δύσκολα μπορεί να το τιθασεύεσει. Έτσι λοιπόν αγοράζουμε όπλα εξωπραγματικά,  πληρώνουμε διπλές και τριπλές ταρίφες, διπλά και τριπλά καπέλα και εμείς και οι Τούρκοι για να δικαιολογήσουμε την έχθρα μας! Να σκοτωθούμε λοιπόν να τελειώνουμε! Τι λέτε???

 Το μόνο που εξυπηρετεί πλέον η έχθρα μας είναι τις πολεμικές βιομηχανίες της Η.Π.Α, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας κλπ. Η ειρωνεία είναι ότι είμαστε και σύμμαχοι στη συμμαχία του ΝΑΤΟ! Άλλο μεγάλο αστείο και τούτο. Απλώς ας μη κοροϊδευόμαστε άλλο, ας μην αφήνουμε να μας παραμυθιάζουν, ας αρχίσουμε να δίνουμε στα θέματα την πρέπουσα σημασία και να μη γιγαντώνουμε τα "χλιαρά", να μην αποσιωπούμε τα σημαντικά, γιατί στο τέλος όλα επιστρέφονται σαν μπούμερανγκ. Επιτέλους, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

 Το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός είναι ένα θέαμα που προσφέρεται για την τέρψη και την υγεία του ανθρώπου. Στο γήπεδο δεν είμαστε μόνο εμείς και η παρέα μας! Και την μαγκιά μας, αν θέλουμε να τη δείξουμε, να την προβάλλουμε στην κάλπη και στα παιδιά μας, χτίζοντας μια κατά δύναμιν υγιή νεολαία με ηθικές αξίες και όχι με λάβαρα την επίβουλη διαφθορά, την εγκληματική ανηθικότητα, τον στυγνό εγωισμό, τον καταστροφικό φιλοατομισμό, τον άκαρπο εθνικισμό, τον δηλητηριώδη ρατσισμό, την αλαζονική αδιαφορία..

 Ας απολαμβάνουμε και ας χαιρόμαστε το παιχνίδι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα....Η νίκη οπωσδήποτε είναι χαρά αλλά και η ήττα έχει τη σημασία της. Ας μάθουμε να είμαστε δίκαιοι και ρεαλιστές! Ας κληροδοτήσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας που θα πηγαίνουν στο γήπεδο δίχως να φοβούνται αν επιστρέψουν αρτιμελής και θα φεύγουν από αυτό παρέα με το φίλο που υποστήριζε την αντίπαλη ομάδα, πάντα με τα ανάλογα πειράγματα, χωρίς να "ανοίγουν ρουθούνια". Ας έχουμε πάθος με τη ζωή, με τη φιλία, την οικογένεια, τον πολιτισμό και όλα όσα ενώνουν και προάγουν τον άνθρωπο ως οντότητα και ως κοινωνία!